รำลึกแดนพุทธภูมิครั้งแรกในมุมมองของผู้เขียน ๕ มีนาคม ๒๕๕๒

        รำลึกแดนพุทธภูมิครั้งแรกในมุมมองของผู้เขียน

   ๕ – ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๒   (๘ วัน ๗ คืน)

       ท่องแดนพุทธภูมิ อินเดีย – เนปาล - พุทธคยา พบพระพุทธานุภาพขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยุคกึ่งพุทธกาลที่ ยังมีความศักดิ์สิทธิ์ และพลังคุณงามความดีอันบริสุทธิ์ของผู้มีจิตศรัทธา ในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างแท้จริง เป็นประสบการณ์ส่วนตัวครั้งแรกของผุ้เล่าในฐานะพุทธศาสนิกชนคนหนึ่งในการเดินทางไป นมัสการสังเวชนียสถาน ที่ประเทศอินเดีย ระหว่างวันที่ ๕ - ๑๒
มี.ค. พ.ศ. ๒๕๕๒
      การไปแสวงบุญ ๔ สังเวชนียสถาน คือสถานที่สำคัญทางพุทธศาสนา ประกอบด้วย สถานที่ประสูติ ตรัสรู้ แสดงปฐมเทศนา และปรินิพพานครั้งนี้ ไปกันเป็นคณะค่ะ ๖๘ รูป/คน
      นำคณะเดินทางโดยท่านพระครูปลัดวีระนนท์ วีระนนฺโท วัดป่าเจริญราชธรรมาราม คลอง ๑๑จังหวัดปทุมธานี มีผู้ร่วมเดินทาง อายุตั้งแต่วัย ๑๐ จนถึงวัยย่าง ๗๐ ปี นับเป็นทัวร์แสวงบุญที่หลากหลายอายุเลยค่ะ
       วันแรกของการเดินทาง ๕ มี ค. ๕๒ กรุงเทพฯ – พุทธคยา คณะพร้อมกันเวลา ๐๙.๓๐ น.ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ชั้น ๔ เคาน์เตอร์ของสายการบินไทยอินเตอร์ เครื่อง TG 8820 กรุงเทพฯ – พุทธคยา ออกเดินทางเวลา ๑๒.๑๕ น. ที่สนามบินได้รับการดูแลจากน้องๆ ผู้ช่วยคณะทัวร์เป็นอย่างดี ถึงท่าอากาศยานคยา (เป็นสนามบินเล็กๆในประเทศ ห้องน้ำก็ยังไม่สะดวกนัก) ตามเวลาท้องถิ่น ๑๕.๓๐ น.ใช้เวลาตรวจหนังสือเดินทางช้ามาก เปิดบริการเพียงสองช่อง ยืนคอยกันเมื่อยเลยค่ะ เสร็จแล้วตอนออกจากตัวอาคารจะไปขึ้นรถบัสที่จอดรออยู่ ก็ตรวจกระเป๋าถืออีกรอบ แบบเทกระเป๋าตรวจเลยค่ะช้ามาก สองช่องทางเหมือนกัน รอๆกันอีกครั้ง

       แล้วนั่งรถบัสปรับอากาศนำเที่ยวมี ๒ คันค่ะ ใช้วิทยากร ๒ ท่าน เปลี่ยนสลับกันระหว่างพระวิทยากร(จำชื่อไม่ได้ค่ะ)กลับ ดร.ภูมินทร์ สันติทฤษฐีกร (หัวหน้าทัวร์) และจะมีน้องๆ ช่วยสลับ อีก ๒-๓ คน รวมทั้งท่านพระครูปลัดวีระนนท์ วีระนนฺโทค้วยค่ะ รถเดินทางไปไม่ไกลนักชมสำนักชฎิล ๓ พี่น้อง แห่งลุ่มแม่น้ำเนรัญชราในครั้งพุทธกาล ชมหมู่บ้านนางสุชาดา ผู้ถวายข้าวมธุปายาส

สถูปที่เคยเป็นบ้านนางสุชาดา

                                                                        

       สภาพแม่น้ำเนรัญชรา ๐๕/๐๓/๕๒ มองเห็นสะพานข้ามแม่น้ำแต่ไกลจากภาพซ้ายมือ ภาพขวามองเห็นเจดีย์พุทธคยาอยู่ไกลๆ บอกตรงๆ ผู้เล่าผิดคาดจากที่เคยคิด เคยอ่าน พุทธประวัติ ที่กล่าวถึง สถานที่ ”พระพุทธองค์ทรงอธิษฐานลอยถาดทองคำ ณ ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา” เมื่อ ๒๕๕๒ ปี มาแล้ว

แม่น้ำเนรัญชราในสมัยพุทธกาลคงกว้างใหญ่ไพศาล แม่น้ำก็คงลึก เป็นความผิดของผู้เล่าเองที่ไม่ได้

ศึกษาสถานที่ในพุทธประวัติ ที่เป็นปัจจุบันของประเทศอินเดียมาก่อน คิดว่าสภาพแม่น้ำเนรัญชรา น่าจะยังคงมีสภาพ ของความเป็นแม่น้ำ หลงเหลือให้เห็นอยู่บ้างไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เห็นแม่น้ำที่เต็มไปด้วยพื้นทรายกว้างๆ สูงเกือบเท่าพื้นถนนไม่มีสภาพของแม่น้ำเนรัญชราในอดีตหลงเหลือให้เห็นอยู่เลย

 

ถ่ายภาพรวมที่สถูปบ้านนางสุชาดา

       ภายในปริมณฑลของต้นพระศรีมหาโพธิ์และพระมหาเจดีย์พุทธคยาสถานที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ สตรีชาวอินเดียน่าจะเป็นพนักงานทำความสะอาดเก็บใบไม้ใส่ตะกร้าเทินศีรษะ ของคนแรก ในตะกร้า ดูเหมือนมีแต่ใบโพธิ์(ใช่เก็บเอาไปทำไยใบโพธิ์ที่มาขายชาวพุทธกันหรือเปล่าหนอ?)

กราบไหว้พระพุทธเมตตราในพระมหาเจดีย์พุทธคยา คนแน่นมากนั่งกราบไม่ได้ ได้แต่ยืนไหว้ค่ะ

สักการบูชา ณ โพธิ์บัลลังค์พระแท่นวัชระอาสน์กราบไหว้และนั่งสวดมนต์

มีพระและแม่ชีชาวตะวันตก มาทักทายท่านพระครูปลัดวีระนนท์ วีระนนฺโท ค่ะ

แล้วร่วมกันเดินประทักษิณาทานรอบองค์พระมหาเจดีย์ ๓ รอบ แล้วนั่งปฏิบัติบูชา

ตามเวลาอันสมควรจึงเข้าพักที่โรงแรม Delta