มีอยู่วันหนึ่งป้าชวนไปเก็บพุทรา ก็พากันหาบตะกร้าคอนไม้คานไปกันคนละหาบ เดินจากตลาดวังหินลัดเลอะตามคันนาระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตรเศษมาจนถึงนาแถวหนองเข้ เป็นนาของพี่และน้องยายทั้งนั้นรวมกันอยู่ 100 กว่าไร่ ในขณะนั้นยังเป็นป่า และเป็นหนองน้ำอยู่มาก ใช้เป็นที่ทำนาได้ยังไม่มากนัก
ซึ่งมีต้นพุทราขึ้นตามคันนา และในป่ามากมาย ส่วนใหญ่จะเลือกเก็บพุทราที่แก่และหล่นอยู่ตามโคนต้นมากกว่าที่จะเก็บจากต้นโดยตรง เหตุผลคือบางต้นก็สูงมากปีนเก็บไม่ได้ บางต้นไม่สูงก็เข้าไปเก็บไม่ถึงเนื่องจากต้นพุทรามีหนามแหลมคมมาก จึงเลือกเก็บใต้ต้นเท่าที่เก็บได้ แค่นี้ก็เก็บไม่หวาดไม่ไหวพักเดียวก็เต็ม 2 หาบ พากันคอนหาบพุทรากลับบ้าน ทั้งหนัก ทั้งร้อนและเหนื่อยกว่าจะถึงบ้าน (อยู่บ้านไม่เคยทำ)
รุ่งขึ้นเช้าป้าทำร้านเอาพุทราที่เก็บมาล้างน้ำ วางตากแดดบนร้าน 2-3 วัน จนแห้งดีทิ้งไว้ให้เย็น แล้วจึงเก็บใส่ปี๊บปิดฝาได้ถึง 2-3 ปี๊บ แล้วเอาปีบใส่สาแหรกห้อยเก็บไว้กันมอดหรือแมลงสามารถเก็บ
ไว้ได้นานเป็นปี เมื่อเวลามีงานหรืออยากกิน ก็จะเอาปี๊บพุทราออกมา แบ่งเอาแต่ส่วนที่จะทำ ส่วนที่เหลือเก็บไว้แบบเดิม
วิธีการทำพุทราเชื่อมของป้า เอาพุทราล้างน้ำอีกครั้ง
1.ถ้าจะเชื่อมทั้งลูก ล้าง แล้วก็แช่น้ำไว้หนึ่งคืนจนพุทราชุ่มน้ำแล้วจึงผึ่งใส่ตะแกรงให้เสด็ดน้ำก่อนจึงเชื่อม
2.ถ้าจะเชื่อมแบบทุบลูกพุทราให้แตกแบบหยาบๆ ก็ล้างแล้วผึ่งให้แห้ง แล้ววางทุบด้วยค้อนบนทั่ง (เป็นเหล็กท่อนกลมมีลักษณะคล้ายกระป๋องใส่น้ำผลไม้มีเส้นผ่าศูนย์กลางสามนิ้วเศษสูงสี่นิ้วใช้รองทุบของด้วยค้อน) หรือเขียงก็ได้โดยบุบๆ พอแตก จึงนำมาเชื่อม
3.ถ้าจะเชื่อมเป็นพุทราแผ่น หรือทำพุทรากวน ก็ล้างแล้วผึ่งให้แห้ง แล้วใส่ครกตำข้าว (เป็นครกไม้ใหญ่ และมีสากไม้ใหญ่ ตำด้วยการยืนหรือหาเก้าอี้มานั่งตำ) ปัจจุบันใช้เครื่องบดได้ละเอียดและสบายกว่ามาก ตำแล้วกรองด้วยตะแกรง ที่ยังละเอียดไม่ได้ที่ไม่หลุดจากตะแกรงก็เอากลับมาตำไม่ ในสมัยนั้นกว่าจะทำขนมอะไรกินสักอย่างได้ก็ใช้เวลามาก และส่วนใหญ่ต้องทำกินและแบ่งปันกันเอง วันๆแทบไม่ได้ใช้จ่ายเงินกันมากนัก จะจัดซื้อหาของก็แต่ที่ทำเองไม่ได้เท่านั้น เช่นต้องซื้อน้ำตาลในการทำขนมเป็นต้น
4.การทำน้ำเชื่อมพุทราตามข้อ 1-3 ยกเว้นพุทรากวน ทำแบบเดียวกัน ใช้น้ำตาลปี๊บใส่เกลือป่นครึ่งช้อนชา เคี่ยวพอเหนียวใส่พุทราคนหนึ่งครั้ง ยกลงจากเตาคนพุทราเบาๆ ให้เข้ากับน้ำเชื่อม ทิ้งไว้ให้เย็น นำมากินกับพริกกะเกลือได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น