ในฤดูแล้งเมื่อคลองหน้าบ้านถูกถมแล้ว ไม่มีน้ำใช้ในชีวิตประจำวัน เช่น อาบ ทำกับข้าว ซักเสื้อผ้า ฯลฯ ทำให้เป็นที่ลำบาก แต่ละบ้านต้องขุดบ่อเก็บกักน้ำไว้ใช้ ที่ริมๆน้ำขึ้นถึงข้างคลอง (ในสมัยนั้นชาวบ้านไม่มีปากเสียง ทางการมาถมคลอง ก็ไม่สนใจชาวบ้านตลอดคันคลองว่าจะเอาน้ำที่ไหนมาใช้ ชาวบ้านจะต้องคิดแก้ไขหาวิธีอยู่รอดเอาเอง) การตักน้ำและหาบขึ้นมาใช้ จากตลิ่งที่สูงแบบเดินตัวเปล่า ก็เหนื่อยมากแล้ว เรียกว่าอาบน้ำแล้วเดินขึ้นมาถึงบนตลิ่งก็ร้อนจนเหงื่อออก การหาบน้ำเดินขึ้นจะเหนื่อยแค่ไหน ที่บ้านยายจะจ้างเขาตักน้ำใส่โอ่งมังกร (ตุ่ม) ราคาหาบละ 1 บาท (หาบก็คือปีบที่ใส่น้ำตาลหรือใส่ของอื่นๆ แล้วเอาไม้ท่อนสี่เหลี่ยมเท่าปีบตอกตรงกลางผูกเชือกสำหรับใช้ไม้คานสอดหาบ คือ 2 ปีบ เท่ากับ 1 หาบ) ใส่ตุ่มไว้จนเต็มแล้วแกว่งด้วยสารส้ม ตุ่มหนึ่งๆ จุน้ำได้ 6-8 หาบ
มีหญิงชาวจีนยากจนอยู่คน สามีสูบฝิ่นและขี้ยา (จริงแล้วมาจากครอบครัวเดิมที่ฐานะดี และสามีก็เป็นพี่ชาย ของเจ้าของร้านค้าที่ใหญ่ในตลาด) เราจะเรียกกันติดปากว่า “ยายซิ้ม ” (ไม่ทราบชื่อจริง)
ยายซิ้มเป็นคนรับจ้างตักน้ำในหมู่บ้านทุกหลัง การใช้น้ำจึงต้องใช้กันอย่างประหยัด
ส่วนน้ำกินก็รองน้ำฝนใส่ตุ่ม เรียงรายไว้รอบบ้านพอกินได้ตลอดทั้งปีไม่เดือดร้อน ส่วนการอาบน้ำหรือซักผ้า ก็ต้องลงไปอาบหรือซักกันที่ริมตลิ่งข้างล่างแถวๆบ่อน้ำของตนเองที่ขุดกันไว้นั่นเอง ต้องมีถังตักน้ำและกะละมังถือลงไปด้วย ตักน้ำจากบ่อมาอาบและซักผ้านอกบ่อ เมื่ออาบน้ำและซักผ้าเสร็จแล้วก็ต้องตักน้ำใส่ถังหิ้วขึ้นมาจากตลิ่งด้วย เพื่อไม่ให้เสียเที่ยว เอาไปใส่อ่างไว้ล้างเท้าก่อนขึ้นบ้าน
ทุกบ้านจะมีอ่างใส่น้ำไว้ล้างเท้าก่อนขึ้นบ้านทุกครั้ง
ถ้าปีไหนแล้งจัด น้ำในบ่อก็แห้งและเหม็นโคลน เราก็จะพากันไปขอใช้น้ำของบริษัทปูนซีเมนต์ไทย ที่ “โรงเลื่อย” เดินจากหมู่บ้านประมาณ 2 กิโลเมตร ด้วยการเดินไปตามคันนาหลังหมู่บ้าน ตัดขึ้นถนนไปยังบริเวณโรงเลิ่อยเก่าของบริษัทปูนซีเมนต์ไทย บริเวณนี้เป็นบ้านพักส่วนหนึ่งของพนักงานบริษัท มีลักษณะเป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูงแถวยาว 2-3 แถว ทาสีดำ แต่ละบ้านจะมีก๊อกน้ำประปา ของโรงงานตั้งอยู่ทุกบ้าน
เราก็จะขออนุญาตยาม (รปภ.) ที่เฝ้าอยู่ที่ป้อม เข้าไปขอใช้น้ำซึ่งทางโรงงานไม่ห้ามเราจะหอบผ้าไปซักและอาบน้ำกันที่กลางแจ้ง ตรงนั้นอย่างสบาย (ไปกันครั้งละหลายๆคน) การอาบน้ำก็จะใช้ผ้าถุงนุ่งกระโจมอก มีผ้านุ่งไปผลัดเปลี่ยน มีผ้าขนหนูไปเช็ดตัว อาบเสร็จก็ผลัดเปลี่ยนผ้ากันตรงที่โล่งใกล้ก๊อกน้ำนั่นเอง เป็นเรื่องปกติธรรมดาๆ ไม่อายกัน ไม่เป็นเรื่องประหลาดที่ใครๆจะมาสนใจ โดยปกติชาวบ้านส่วนใหญ่ก็อาบน้ำกันที่บ่อ คลอง หรือแม่น้ำกันอยู่แล้ว อย่างดีก็อาบจากตุ่มน้ำข้างบ้านวัฒธรรม
การอาบน้ำในห้องน้ำยังมาไม่ถึงหมู่บ้าน ขากลับก็กลับทั้งๆ นุ่งกระโจมอก ห่มทับด้วยผ้าเช็ดตัว มากันเป็นกลุ่ม มีถังน้ำใส่ผ้าซักแล้วมาด้วย บางคนก็เอาถัง 2 ใบ พร้อมไม้คานหาบน้ำประปากลับมาไว้กินด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น