เล่าไว้ก่อนที่จะลืม

     วันนึ้เป็นวันอาทิตย์ที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2539 มีเหตุการณ์ที่สำคัญๆคือ เป็นวันประกอบพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี (สมเด็จย่า) โดยพระราชพิธีเริ่มตั้งแต่เช้า

      ขณะที่เขียนบันทึกนี้เป็นเวลาค่ำหลังจากดูข่าวและทำภารกิจในบ้านเรียบร้อยแล้ว แม่หวนนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านพบมาในชีวิตจริง และความเป็นอยู่ของผู้คนในยุคสมัยที่แม่ยังเป็นเด็ก สิ่งที่เคยพบเคยเห็นช่างแตกต่างกับปัจจุบันอย่างมากมาย ความเจริญที่มีเพิ่มมากขึ้น ทำให้วัฒนธรรม-ประเพณีที่ดีงามและปรากฏการทางธรรมชาติ บางสิ่งบางอย่างที่หายไป ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว ก่อให้เกิดแรงบันดาลใจ จับปากกาขึ้นมาเขียนความทรงจำเก่าๆ ที่พอจะจำได้เกี่ยวกับวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต และความเป็นอยู่ของผู้คนในยุคสมัยนั้น ค่อยๆเรียบเรียง มาเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่นึกได้จำได้ ซึ่งการเรียบเรียงลำดับเหตุการณ์ต่างๆ อาจไม่ต่อเนื่องกันนัก นึกอะไรได้ก่อนก็เขียนเล่าไปเรื่อยๆก่อนที่จะหลงลืม

       เพิ่อเก็บไว้ให้ลูกให้หลาน หรือผู้ที่ได้อ่าน ได้รับรู้เรื่องราว เกี่ยวกับวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ของผู้คน ในหมู่บ้าน ตำบล และอำเภอใกล้เคียงที่แม่เกิดและเติบโตขึ้นมา แม้จะเป็นเพียงส่วนเสี้ยวเล็กๆของสังคมไทยเราก็ตาม

    
       ประเพณีและวัฒนธรรมเดิมยังมีอยู่ แต่วิถีชีวิต และความเป็นอยู่ของผู้คน การแสดงออกตามประเพณีและวัฒนธรรม การละเล่นต่างๆ แตกต่างจากสมัยที่แม่ยังเป็นเด็กมากมาย มีสิ่งดีๆ หลายอย่างที่หายไป ไม่มีวันที่จะหวนกลับมาได้อีก ทำให้แม่เกิดแรงบันดาลใจ เขียนความทรงจำเหล่านี้เก็บไว้ก่อนที่จะลืม

 

แม่

10 มี.ค. 2539